‘Ik ben verpleegkundige én wandelmaatje’
“Wat mij aansprak is vooral het huiselijke hier, niet echt het gevoel hebben dat je in een zorginstelling werkt, maar dat je gewoon in een mooi huis zit, wat voor de bewoners vooral ook heel fijn is.” Het is een mooi en warm ingericht huis, wat bewoners en hun bezoek ook opmerken als ze binnenkomen. Het gebouw, de inrichting maar ook het feit dat ze als verpleegkundige in haar eigen kleding werkt, dragen allemaal bij aan de ontspannen, huiselijke sfeer.
Renée merkte al snel dat er een dynamiek was tussen verpleegkundige taken en het contact met de bewoners. Zo heeft ze vaak tijd om even te wandelen met bewoners. “Omdat ik wat jonger ben, dan heb je ook wel wat meer oma of opa en kleindochter band. Je krijgt dan toch ook wel weer andere verhalen dan als de bewoner met iemand gaat lopen die wat ouder is.” Even samen naar buiten, de frisse lucht in, langs de bloemetjes of het water in de buurt, bewoners genieten daar zichtbaar van.
Samenwerken met het team voelt voor haar natuurlijk. Ze kan prima zelfstandig werken en vindt het leuk om zelf naar bewoners toe te gaan, maar waardeert ook het samenwerken. “De dynamiek van het overleg is erg fijn, dat je makkelijk mensen kan aanspreken en ook als je wel hulp nodig hebt, omdat er bijvoorbeeld iemand is gevallen dat je ook wel iemand makkelijk aan ze jasje kan trekken omdat iedereen toch in de buurt is.” Die balans tussen zelfstandig werken en samen optrekken maakt het werk prettig voor Renee.
Voor Renée past Het Gastenhuis perfect door de huiselijke sfeer en de nadruk op kwaliteit van leven. Juist omdat bewoners te maken hebben met een zwaar ziektebeeld, vindt ze het belangrijk dat de bewoners toch het beste uit hun dag kunnen halen. Dat gaat voor haar verder dan alleen de medische zorg; het draait net zo goed om gezelligheid, activiteiten en persoonlijke aandacht. “Ik vind het belangrijk dat mensen nog het beste uit hun leven halen qua kwaliteit. Dat ze het gewoon gezellig hebben, dat we leuke dingen voor ze organiseren, en dat er ook vooral wordt gedacht aan de persoon. Dus wat is er goed voor hun, wat vinden zij leuk.” Die insteek maakt haar werk gevarieerd en betekenisvol. Op een dag kan ze bezig zijn met het verzorgen van een wond of het afstemmen met de huisarts, maar net zo goed aanschuiven bij de woonkamer om te luisteren naar verhalen van vroeger. Juist die combinatie van verpleegkundige taken en echt contact geeft haar het gevoel dat ze iets toevoegt.
De ochtenden zijn voor haar favoriet. Dat is het moment waarop alles in beweging komt: bewoners worden geholpen met de ochtendzorg, medicatie wordt uitgedeeld, wonden worden verzorgd en als het nodig is, is er overleg met de arts. Tussen die werkzaamheden door is er vaak tijd om even een bakje koffie te drinken of samen naar buiten te gaan.
“Je ziet wel echt dat de bewoners genieten van kleine momentjes; een op een contact, maar ook met de medebewoners op pad gaan naar een uitje, of met jou op pad, en spelletjes spelen. Dus dat vindt altijd wel heel mooi om te zien.” Renee ziet dat bewoners nog steeds kunnen lachen en plezier hebben, en juist die dankbaarheid geeft haar energie. Soms is het een bewoner die zegt dat het zo gezellig is dat ze er is, soms is het alleen maar een blik of een glimlach. Hoe klein het ook lijkt, het zijn precies die momenten van herkenning en verbinding die haar werk bijzonder maken.
