‘Je thuis moet je zelf maken’

Trees Kreupeling (87) woont een aantal jaren in het Gastenhuis Hoevelaken. Ze is, zoals ze zelf zegt, een grapjesmaker die het liefst lachend aan de dag begint. Daarnaast is ze altijd positief en optimistisch. “Girl power!, roep ik dan. Dat is mijn levensmotto, ik ben dan ook een echte krasse knar.”

“Ik ben geboren in Den Ha…, ik bedoel: in ’s Gravenhage, dat klinkt zo deftig. Vervolgens ben ik in Amersfoort opgegroeid en in Nijmegen ben ik opgeleid als röntgenlaborante. Pas op, want ik kijk dwars door u heen hoor, haha. Mijn man was commandant en samen hebben we heel wat jaren in Duitsland gewoond. Hij moest ook wel naar Amerika voor zijn werk. Ik was in die tijd veel alleen en dacht toen: het draait allemaal maar om die kerels, ik richt een club op voor de vrouwen. En zo is het ook gegaan: Girl power! Bij mijn afscheid kreeg ik van al die dames uit de club een notenkraker, want die spaarde ik. Natuurlijk heb ik ze hier allemaal uitgestald staan.”

Fantasie

“Zoals u ziet ben ik gek op schilderen. Niet één stijl, maar zo veel als mogelijk. Ik heb iconen geschilders, die techniek leerde ik van een non in Duitsland. Weet u, je moet het leren door na te schilderen, vervolgens heb ik het losgelaten en schilder ik uit mijn gevoel en fantasie. En die heb ik hoor! Nog steeds ben ik goed in het hele fijne werk. Jazeker, ik schilder nog steeds. Schilderen is mijn hobby en inspiratie heb ik genoeg. Ik doe het alleen hier in mijn appartement, maar ik ga ook vaak op maandag schilderen met de schilderclub hier. Ik kan me er helemaal in verliezen. Ik vind dat je niet altijd maar lachende mensen hoeft te schilderen. Kijk, dat meisje zit verdrietig bij het water. Als je goed kijkt zie je een klein traantje vallen. Dat is ook het leven. Ik ben dat kleine meisje, vlak na de oorlog. We kregen een bom in de tuin en er zat geen raam of deur meer in ons huis.”

Uitlaatklep

“Jet (de locatiemanager van Gastenhuis Hoevelaken) zegt wel eens dat ik een echte sfeermaker ben in huis. We kunnen het goed vinden. Samen spelen Jet en ik ook wel toneel als uitlaatklep, we improviseren en dan doen we samen lekker gek. Ik speel piano en Jet klarinet dus we maken ook graag muziek. Ook voor de bewoners. Dan oefenen we, dat zeggen we er dan bij. Het is gewoon leuk. Ik heb het hartstikke goed hier! Jet zit er nu bij, maar ik zou het ook zeggen als ze er niet bij was geweest. Je thuis moet je zelf maken. We doen erg leuke dingen hier. Zo zijn we naar de zandsculpturen geweest, naar het Mauritshuis en we gaan met mooi weer lekker picknicken aan het meer.”

Wilskracht 

“Ik heb heel veel levenslust. Ik heb ooit een auto-ongeluk gehad en daarbij is mijn voet verbrijzeld. Er zitten negen schroeven en twee platen in, maar ik ben weer gaan lopen! Doorzetten en wilskracht: ik zal lopen, ik wil lopen, dat zei ik tegen mijzelf, al oefenend achter het looprek. De buren stonden buiten voor me te applaudisseren. Ik zeg wel eens: vroeger paste ik op mijn kinderen en nu passen mijn kinderen op mij. Zo is het nu eenmaal. Kijk, de zin van het leven is de zin die je er zelf aan geeft. En ja, ik ben nu eenmaal een grapjesmaker, dat zit er gewoon in. Je hebt ook mensen die een treurwilg willen zijn, maar dat past mij niet. Natuurlijk ben ik wel eens verdrietig, toen mijn man overleed bijvoorbeeld. Dan lig ik in bed en trek ik de dekens over mij heen. Even hoor, want als snel denk ik: zo, dan is dat ook weer gebeurd. Girl power!”