Wat bijzonder, uw vader is onlangs 102 jaar oud geworden. Hoe is dat voor u?

“Normaal gesproken zou hij zelf graag het woord doen, maar vandaag is mijn vader erg moe dus vertel ik graag zijn verhaal voor hem. Ja, het is inderdaad heel bijzonder. Zijn 100^ste verjaardag was al heel speciaal. Dit vierden we met de familie en vrienden en de burgemeester kwam zelfs langs. Ook was er een zangeres uitgenodigd op de dagopvang waar mijn vader toen zat en die speciaal voor hem kwam zingen. Zijn felicitatie van de koning en koningin én de krantenartikelen bewaart hij in een boek. Hij zegt altijd dat hij dat hij zo oud is geworden door elke ochtend twee gekookte eieren te eten! Hij heeft toen op zijn 100^ste nog een keer zelf auto heeft gereden. Met een instructeur naast zich reed hij over de dijk, alsof hij het gisteren nog had gedaan, inclusief een uitstekende reactie op het verkeer. De instructeur was erg onder de indruk. Voor zijn 101^ste verjaardag hebben we hem nog zo'n rijles cadeau gedaan met dezelfde instructeur. In januari kwam mijn vader hier wonen en in maart ging het even heel slecht met hem en dachten we dat hij zijn 102e verjaardag niet zou halen. Maar, sterk als hij is, krabbelde hij weer op. Mijn vader is nu helemaal gewend aan Het Gastenhuis. Hij geniet hier van zijn prettige momenten en van zijn negen kleinkinderen en twaalf achterkleinkinderen. Door hen wordt hij Super Opa genoemd. Mijn vader is een echt familiemens.”

Waar is uw vader opgegroeid?

“Mijn vader is geboren in 1923, in Zierikzee. Een deel van zijn jeugd bracht hij door in het huis aan de haven dat 'Bolwerk' heet en dat er nog steeds staat. Nog niet zo lang geleden hebben we die locatie bezocht en dat deed hem heel veel. Hij heeft tot zijn 20^ste in Zierikzee gewoond, totdat hij ging werken. Hij begon met de ambachtsschool en werd daarna elektricien. Vervolgens werd hij technisch tekenaar bij De Schelde in Vlissingen en daar leerde hij mijn moeder kennen. Waar hij écht trots op is, was zijn tijd bij Fokker, waar hij een boordwerktuigkundige opleiding afrondde. Hierna verhuisde hij met zijn gezin naar Frankrijk, vlakbij Parijs, waar hij bij een machinefabriek werkte. Ik was toen net een half jaar oud. Eenmaal terug in Nederland, in Gorinchem, werd hij directeur van de radiatorenfabriek. Er volgde meerdere directiefuncties, mijn vader reisde veel om onder meer fabrieken op te zetten met zijn kennis en kunde.”

Deed hij naast zijn werk nog andere dingen?

“Zeker. Hij heeft heel veel gedaan. Hij was lid van de Rotary en is vrijmetselaar, dit is een genootschap van mensen die streven naar persoonlijke ontwikkeling en het bijdragen aan een betere samenleving. Hij was ook voorzitter van SOS Kinderdorpen, van de ambachtsschool en het zwembad hier in Gorinchem, en hij was commissaris van verschillende bedrijven na zijn pensionering. Samen met mijn moeder heeft hij veel mooie reizen gemaakt. Stilzitten kwam niet echt voor in zijn woordenboek. Koken was bijvoorbeeld zijn grote passie. En op een serieus niveau ook! Hij richtte zelfs een prijswinnende kookclub op met een bevriende meesterkok en een vriend. Deze club heette IKTFC, wat staat voor "Internationaal Kaviaar Truffel Foie Gras Company". Met Kerst maakte mijn vader altijd een heerlijk kerstdiner voor de steeds groter wordende familie. Mijn vader was dan de chef-kok en iedereen hielp mee.”

Hoe vindt uw vader Het Gastenhuis?

“Hij vindt het hier heel fijn. De ramen van zijn kamer zijn lekker laag, dus hij kan heel ver wegkijken en van het uitzicht genieten en dat doet hij dan ook. De verzorging is fantastisch; ze zijn heel lief, attent en zorgzaam voor iedereen. Het eten is heerlijk, wel zo belangrijk voor een chef! Ook voor ons kinderen is Het Gastenhuis een uitkomst. Ik kwam toen hij hier net woonde, eigenlijk iedere dag wel langs. Maar nu ik zie en ervaar hoe goed mijn vader hier wordt verzorgd, kan ik de teugels wat laten vieren en ga ik met een gerust hart weg. Eerlijk, ik had me geen betere plek kunnen wensen voor mijn vaders oude dag.”