Teije woont nog niet zo lang in Het Gastenhuis Nijmegen. Zijn vijf kinderen kozen deze locatie voor hem uit nadat hij in zijn huis in Overasselt was gevallen en in het ziekenhuis belandde. Hij vertelt: “Mijn kinderen vonden Het Gastenhuis een geschikte plek voor mij. Ze hebben het hier prachtig voor mij ingericht met allemaal spullen om mij heen uit mijn vorige huis.” Dat thuisgevoel wordt extra versterkt door talloze kleurrijke kunstwerken aan de muren, alle geschilderd door de heer Brattinga zelf.

Godsdienstleraar

Teije Brattinga is een geboren Fries en daar is hij maar wat trots op. De taal is volgens hem schitterend en mag niet verloren gaan. Dan gaat de telefoon. De heer Brattinga voegt de daad bij het woord en voert het telefoongesprek geheel in het Fries. Hij hangt nu wel op want hij zit in een interview, zo meldt hij de beller bondig. Op de vraag wat hij zoal gedaan heeft in zijn werkzame leven, vertelt hij: “Aanvankelijk zou ik priester worden, maar toen ik na een aantal jaren studie hoorde dat ik er niet geschikt voor was, besloot ik het anders te gaan doen. Ik heb toen een typeschool overgenomen en daarna heb ik een drukkerij en boekhandel overgenomen. Ik werkte toen in de drukkerij en mijn vrouw in de boekhandel. In die tijd schreef ik zelf ook vrij veel, bijvoorbeeld korte verhalen, toneelstukken en later romans. Na tien jaar wilde ik weer gaan studeren en dat deed ik aan de Katholieke Universiteit, hier in Nijmegen. Na zeven jaar slaagde ik voor mijn doctoraal en nog iets later promoveerde ik. Uiteindelijk ging ik in Overasselt wonen en werd ik godsdienstleraar.”

Wonderlijke wereld

Over de verzorging in zijn nieuwe domicilie is Teije Brattinga buitengewoon te spreken. “Ik vind het hier zelfs meer dan uitstekend. Ik waardeer het enorm dat de verzorging mij 's avonds naar bed brengt, dit vind ik altijd een mooi moment van de dag. Net zoals de ochtend overigens. Ik ben een vroege vogel, dus ik wacht rustig tot ze bij me komen en mij helpen met aankleden en wassen. Wat zo fijn is, ik vind douchen vreselijk, eerst dacht ik: ze zullen me wel een eigenwijze man vinden, maar het hoeft dus niet. Ik hoef niets te doen wat ik niet wil. Kortom, ik zit hier echt prima, hoor. Weet u trouwens wat ik graag doe, beneden in de woonkamer? Het observeren van andere bewoners. Waarom? Ik zie ze allemaal bewegen en rondlopen in hun eigen ‘wonderlijke wereld’. Ik zie de verschillen tussen de mensen die nog helder van geest zijn en degenen bij wie het minder wordt. Als ik er nog toe in staat zijn, dan zou ik over iedereen hier een boek kunnen schrijven.” Hier voegt hij glimlachend aan toe: “En ja, óók over de verzorging zijn boeken te vullen, maar natuurlijk alleen maar met positieve verhalen.”

Liefde van mijn leven

“Ik ben erg gelukkig geweest met mijn vrouw,” zegt Teije Brattinga als hij op een aantal van haar portretten wijst die her en der in zijn appartement staan. “Ze stierf 15 jaar geleden en we waren 59 jaar getrouwd, net geen 60. Toen we elkaar leerden kennen zei mijn vrouw over mij tegen haar vriendinnen: ‘Dat is hem en dat wordt hem!’ Vervolgens zei ik: ‘Kom anders hier bij mij zitten.’ Nou, zo is het gegaan en ik ben er nooit meer van af gekomen. Hoe mooi is het dat ik 60 jaar lang de liefde van mijn leven naast me heb gehad? En ik zal zeggen: ik ben nog steeds verliefd. Ik hoef haar beeld maar voor me te halen en dan is ze daar. Als ze me lief aankeek, was ik de klos. Tja, ik leef nog elke dag met die vrouw. Ik zie haar gelukkig terug in mijn kinderen. De jongste lijkt sprekend op haar, ook qua karakter. Als ik terugkijk op mijn tijd hier, dan was het een schitterend leven. Zo’n leven wens ik iedereen toe.”

Klassieke muziek

“Hoe het voelt om 96 jaar oud te worden en zijn?” De heer Brattinga zet zijn glas neer en denkt een paar seconden diep na. Hij vervolgt: “Ik ben nog scherp en ik heb gevoel voor humor, zeggen ze. Het fijne is dat ik kan relativeren en zodanig voel ik me helemaal geen 96. Lezen kan ik helaas niet meer, dat laten mijn ogen niet meer toe, maar ik geniet van klassieke muziek opzetten in mijn eigen appartement. Op het moment geniet ik van Ravel, daar kan ik uren naar luisteren. De muziek bouwt heel mooi een verhaal op. Verder luister ik graag naar Beethoven, Schumann, Mozart en Grieg. Prachtig vind ik dat.” Hij wijst op een paar stapels met cd’s. “Kijk, ik heb nog jaren aan muziek liggen en dat moet ik allemaal nog opzetten. U begrijpt, ik kan dus nog niet gaan, er is te veel moois om nog te beluisteren in de jaren die ik nog heb.”