‘Wij zijn een zorgpaar, maar dan zonder de ‘echt’

Tonny en Gaby, beiden verpleegkundige, kennen elkaar al jaren en gaan samen Gastenhuis Kerkdriel runnen. Levenspartners zijn ze niet, maar daar voelen ze zich niet minder ‘zorgpaar’ door.

Tonny Hazelzet en Gaby Goesten ontmoetten elkaar zo’n vijftien jaar geleden. Ze werkten toen samen in een verpleeghuis in Kerkdriel waar kleinschalige zorg net geïntroduceerd werd. Het klikte niet alleen op de werkvloer, maar ook privé. Gaby’s dochter werd de oppas van Tonny’s kinderen en zo raakten beide families bevriend. ‘Op de werkvloer zijn we elkaar een tijdje uit het oog verloren’, vertelt Tonny, ‘maar op dit moment zijn we weer collega’s. Deze keer in de revalidatie.’ Gaby: ‘Ik doe mijn werk met ontzettend veel plezier. Maar wie mij echt goed kent, weet dat ik diep in mijn hart altijd terug wilde naar de dementiezorg. Dat ik nu samen met Tonny een ‘eigen’ huis mag gaan leiden, is een droom die werkelijkheid wordt.’

‘Als je echt wilt, is er zoveel mogelijk in de zorg.’

Tonny en Gaby hebben ervaren wat kleinschalige zorg voor mensen met dementie kan betekenen. Maar dat was wel binnen de muren van een grote instelling. ‘Je loopt dan toch tegen grenzen op.’ Nooit voelde het als een écht huis, er waren teveel regeltjes en ook hun collega’s hadden ze meestal niet zelf voor het kiezen. ‘Voor mensen met dementie is het belangrijk dat je uitgaat van wat ze nog wel kunnen. Dat brengt rust in hun leven. Als je daar echt goed invulling aan wilt geven, moet je buiten de gebaande paden durven denken. Dat kan niet iedereen’, legt Gaby uit. ‘Zo woonde er ooit een 90-jarige dame bij mij op de afdeling die heel graag naar buiten wilde. Mijn collega’s zeiden “ja, maar daar hebben we geen personeel voor” en “stel dat er een ongeluk gebeurt”. Desondanks ging ik met de familie op zoek naar een oplossing. Zo kreeg ze een gps-tracker waarmee ze in een straal van 500 meter op pad mocht. Ging ze daarbuiten? Dan kreeg de familie een seintje en haalde haar op. De mensen in het cafeetje dat ze vaak bezocht, legde ik de situatie uit en gaf ik een foto van haar, zodat ze bij alle medewerkers bekend was. De afspraak was dat ze één borreltje mocht, en geen drankjes mocht weggeven of ontvangen van anderen. De fooi die ze gaf, deden ze netjes in een doosje en haar dochter kwam elke maand afrekenen.’ Gaby bruist van de energie. ‘Als je echt wilt, is er zoveel mogelijk in de zorg. Dit soort dingen, dat is echt waar ik het voor doe. ’ Tonny valt haar bij: ‘Het is ontzettend mooi dat we nu ons eigen team kunnen samenstellen. Mensen die deze mentaliteit delen. Die niet denken in regeltjes of in hiërarchie. Daar worden onze bewoners niet gelukkiger van. Dat worden ze wel van oprechte aandacht. Dat is voor ons het belangrijkste criterium. Is iemand in staat om echte aandacht te geven? Om te zien wat een bewoner nodig heeft en daarop te reageren zonder dat ze zich afvragen of dat wel bij hun functie hoort? Of dat het wel mag? Wij verheugen ons nu al op de verfrissende inbreng en creativiteit van ons toekomstige team.’

‘Het Gastenhuis wordt een familiehuis. Daar twijfel ik niet over.’

Tonny en Gaby gaan geen gebruik maken van de dienstwoning naast het Gastenhuis, maar ze wonen wel vlakbij. Dat het Gastenhuis voor hen in no-time een tweede thuis wordt, daar twijfelen ze niet over. ‘Het Gastenhuis is een familiehuis, zo zie ik het. Niet alleen de familie van onze bewoners is er welkom. Ook onze eigen familie. Mijn jongste ziet er nu al naar uit er te komen eten’, lacht Tonny. ‘Gezellig samen met Gaby.’ Hoe ze hun samenwerking zien? ‘We trekken allebei graag de kar. Maar ik wil overal net wat langer over nadenken dan Gaby. Gaby is heel voortvarend. Zo houden we elkaar mooi in balans,’ zegt Tonny. ‘Wat we belangrijk vinden is dat we volwaardige partners zijn, zodat we elkaar kunnen vervangen als dat nodig is.’ Ook zijn ze allebei volledig thuis in Kerkdriel. Ze kennen het dorp en de cultuur. Ze weten dat de vrijdagmarkt een onmisbaar uitje is en dat de champignon een belangrijk lokaal ingrediënt is. En ze hebben er beiden een groot professioneel netwerk. Hun toekomst bij Het Gastenhuis samen? Die zien ze vol vertrouwen tegemoet.

Deel dit interview