‘We zijn niet meer uit Roden weg te denken’

Klaas Notenbomer en Els Luijten openden in 2019 de deuren van Gastenhuis Roden. ‘Deze locatie is echt fantastisch. We staan met onze bewoners zo midden in het dorp of in het bos. Sommige lopen er nog helemaal zelfstandig naartoe. Het is geweldig dat dat kan.’

We merken dat de mensen die hier wonen heel bewust voor deze woonvorm gekozen hebben’, blikt Klaas terug op hun eerste jaar. ‘Dat zien we terug in de betrokkenheid van de families. Het is hier echt een zoete inval.’ Er is veel bezoek en de saamhorigheid in huis is groot. ‘Mensen komen niet alleen voor hun eigen vader of moeder. Zo woont bij ons een dame die houdt van sjoelen. Haar zoon is hier elke week, en iedereen die wil doet dan mee. Een ander familielid verzorgt elke dinsdagavond klassieke muziek en speelt op vrijdagochtend piano als we gaan zingen. Het is een thuis voor iedereen. De verschillen tussen onze bewoners zijn best groot’, vertelt Els. ‘Enerzijds op het gebied van cognitie en lichamelijke hulpbehoevendheid, maar ook in leeftijd. We hebben een groep tussen de 71 en 76. Maar ook een groep tussen de 88 en 93. Daar zit zo’n twintig jaar tussen. Bijna een generatie.’ Els lacht: ‘niet iedereen waardeert het dat onze jongste bewoner zijn telefoon meeneemt aan tafel.’ ‘Met al die verschillen is het de kunst om mensen niet te betuttelen. Om goed te blijven nadenken wat ze zelf kunnen en ze niks onnodig uit handen te nemen. Voor iedere bewoner ligt die grens anders. Die moet je kennen. En daar moet je naar handelen.’ Ook qua interesses zijn er natuurlijk grote verschillen. ‘Een van de eerste dingen die iedereen kwijtraakt, is het eigen initiatief om tot iets te komen. Activiteiten moet je aandragen. Maar je moet je er ook aan kunnen onttrekken. Niks is voor iedereen. Wat dat betreft is de ruimte hier perfect. Je kunt altijd iets in een subgroepje organiseren, zonder dat anderen daar last van hebben.

‘Onze goede relatie met de buurt hebben we te danken aan onze flexibiliteit’

Voor activiteiten wordt aansluiting gezocht met het dorp. ‘Achter ons ligt bijvoorbeeld een basisschool. Een deel van onze bewoners vindt het erg leuk om bezoek te krijgen van de schoolkinderen. En naast ons ligt de Treftuin waar we soms met een groepje bewoners het theehuisje of het eetcafé bezoeken.’ Wat Els en Klaas mooi vinden aan het kleinschalige van het Gastenhuis, is de flexibiliteit. ‘We hebben veel vrijheid in het runnen van ons huis. Je kunt niet alles van tevoren verzinnen. Soms ontstaan dingen spontaan. Zeker in de relatie met de buurt. Dan is het belangrijk dat je je eigen beleid kunt bepalen. Zo stonden hier laatst drie 21-jarige jongens voor ons te koken. Een initiatief van onze kok, die naar de afdeling jongerenwerk hier in de straat was gestapt. Leuk voor ons, en goed voor hun opleiding. En zo doet zich steeds weer wat anders voor. In een jaar tijd zijn we volledig opgenomen in het dorp. Het Gastenhuis is er niet meer weg te denken.

Deel dit interview