Skip to main content

‘Mijn vrouw kijkt altijd met mij mee’

‘Mijn vrouw kijkt altijd met mij mee’

Gert Oskam (82) woont in het Gastenhuis Dordrecht en vertrouwt al 65 jaar zijn creativiteit toe aan het schildersdoek. Eind vorige jaar exposeerde hij voor het eerst in zijn leven met zijn indrukwekkende kunstwerken, op de begane grond van zijn Gastenhuis.

Het prachtige appartement van Gert Oskam wordt gevuld met veel daglicht, met dank aan de talloze ramen in de gevel. Het zijn de ideale omstandigheden voor Gert Oskam om zijn kunstwerken op canvas tot leven te brengen. Bijzonder genoeg kijkt de heer Oskam uit op het Dordrechts Museum, dat volhangt met Nederlandse meesters en waar hij zelf ook geregeld is te vinden. Als bezoeker, dat dan wel.

Omschakelen

“Ik was best gevleid door de expositie hier. Toen ik veel van mijn werk bij elkaar zag, kwam het allemaal weer terug,” vertelt hij. “Mijn medebewoners vonden het schitterend, het waren in totaal zo’n twintig doeken. Bij de opening heb ik verteld over mijn liefde voor het schilderen. Ook vertelde ik over een kleurrijk doek dat ik maakte toen ik van de dokter hoorde van mijn Alzheimer. Ik vertelde dat het schilderij een zooitje is omdat het toen een zooitje was in mijn hoofd. Zo heb ik het nare nieuws van de dokter kunnen omzetten in iets positiefs, een schilderij. Ik heb altijd gekund om het positieve ergens in te zien. Ik heb een moment gehad dat het niet lukte met schilderen, toen ik hier net woonde. Tja, dat is dat maar zo. Ik heb rust nodig om te schilderen en ik moest wennen aan mijn nieuwe situatie.”

Goudpoeder

“Met schilderen begon ik in mijn diensttijd, ik deed het om te ontspannen. Het begon aanvankelijk met tekenen, maar schilderen gaf mij meer voldoening. Het benaderde meer wat ik voor ogen had. In de kazerne vonden mijn kameraden het maar apart, ze lachten er een beetje om, maar stiekem waren ze volgens mij een beetje jaloers op mijn uitlaatklep. Er kwamen wel eens sergeanten die me om een schilderij vroegen. Dat wilden ze dan mooi neerzetten voor hun visite. Later werd ik banket- en broodbakker, in dit vak kon ik mijn creativiteit goed kwijt. Zo maakte ik schilderijtjes van chocola; met goudpoeder en gesmolten cacaoboter schilderde ik op marsepein. Ik maakte er kleine kunstwerkjes van.”

Biesbosch

“Daarnaast schilder ik graag de natuur. Vaak zag ik dure kunst die ik niet kon kopen, maar dan schilderde ik het gewoon na. Nog steeds geniet ik heel erg van schilderen. Dit grote doek heb ik gemaakt toen mijn vrouw overleed, zo’n negen jaar geleden. Zij was gek van de Biesbosch, daar gingen wij dikwijls naartoe. Er zijn veel rietvelden met klaprozen ertussen en daar heb ik dit schilderij op gebaseerd. Ik heb het voor haar gemaakt als eerbetoon en het moest zo groot mogelijk, bijna twee bij twee meter is het. Ziet u de drie vogeltjes bovenaan? Dat is het gezichtje van mijn vrouw, ze kijkt altijd met me mee. Met dit doek heb ik dus de Biesbosch en mijn vrouw in huis gehaald, is dat niet mooi?”

Deel dit interview

Blijf op de hoogte

Schrijf je in voor onze halfjaarlijkse nieuwsbrief

    Tarieven

    Wat kost wonen bij een Gastenhuis? En hoe vraag je vergoeding aan vanuit de Wet langdurige zorg?

    Lees meer

    Vacatures

    Deel jij onze visie op dementiezorg? Wij zijn doorlopend op zoek naar zorgtalent op alle niveaus.

    Bekijk onze vacatures