‘Met een zorghart is de ouderenzorg mijn wereld’

Het was half december 2022 toen Ellen Viergever het stokje overnam van Emiel en Diane, het zorgkoppel dat al vanaf de start van Gastenhuis Vleuten de leiding had. Ellen vertelt over haar nieuwe uitdaging: “Ik vind het prachtig om het laatste stukje van iemands leven mee te mogen lopen. En om daar vervolgens het allermooiste uit te halen.”

“Inmiddels ben ik alweer een behoorlijke tijd locatiemanager en ik denk dat ik in totaal een jaar of twintig werkzaam ben in de zorg. In die periode heb ik onder meer bij verschillende zorgverleners gewerkt, een revalidatiecentrum en een huisartsenpraktijk. Net zoals in mijn vorige banen wil ik ook hier vooral één ding graag doen: heel goed voor mijn collega’s zorgen,” zegt Ellen

In zijn kracht zetten

“Waarom voor mijn collega’s? Zodat zij zo goed mogelijk voor onze bewoners kunnen zorgen. Ik richt mij als locatiemanager vanzelfsprekend op het hele huis, maar ik ben er vooral voor de medewerkers, voor het team. Zíj maken de zorg en zíj maken wat ons goed maakt. Ik draag er natuurlijk een steentje aan bij, maar zij doen het meeste van het werk. En dat moeten we vooral zo laten, ze zijn er namelijk hartstikke goed in. Iedereen in zijn kracht zetten, dat hoort erbij en daar moeten we naartoe. Ik ben lang genoeg leidinggevende om te weten dat als mensen niet in hun kracht staan, ze hun geluk elders gaan beproeven.”

Waardevolle tips

Ellen vervolgt: “Ik werk graag samen met dit team. Het zijn bovendien leuke mensen die hier wonen, echt topbewoners, ik voel me helemaal op mijn plek hier. De eerste maand heb ik de bewoners en medewerkers leren kennen en nu heb ik kennismakingen met familieleden van de bewoners. Ook dat is fijn en goed, want ook daar komen heel waardevolle tips uit. Een smoelenboek bijvoorbeeld, daar was behoefte aan, dus dat gaat er zeker komen. Hoe het Gastenhuis op mijn pad kwam? Ik zag de vacature voor een nieuw zorgechtpaar voor de vestiging Vleuten. Ik ben alleen geen echtpaar, maar had wel serieuze interesse. Al bij het eerste leuke gesprek hadden we een klik. Allemaal blijken van herkenning, ik voelde me gelijk als een vis in het water.”

Comfort zone

Ellen vertelt dat de sfeer uitstekend is en dat de open setting van het Gastenhuis haar goed bevalt en past. “Denk er maar even over na,” zei het Gastenhuis. Waarop ik zei dat ik er niet over na hoefde te denken, ik wist het al wel. Zo gezegd, zo gedaan. Ja, het voelde als thuiskomen. Dat is fijn toch, als je werk een beetje voelt als thuis? Het geluk is dat het team erg stabiel is en zelfstandig werkt. Ik wil graag mijn ‘Ellen-stempel’ meegeven en dat doe ik door de medewerkers in hun kracht te zetten. Je werk is immers pas leuk als je er een stukje van jezelf in kwijt kunt. Doe vooral ook dingen die buiten je comfort zone liggen, dat is goed voor je. Dat probeer ik zoveel mogelijk te stimuleren.”

Particuliere zorg

“Ergens anders dan werken in de zorg zou ik niet kunnen. Ik heb een zorghart en de ouderenzorg is mijn wereld. Ik vind het fijn en dankbaar werk om deel te mogen zijn van deze levensfase van mijn bewoners, en hen en hun familie hierin te begeleiden. In de realiteit verloopt dit in mijn ervaring vrediger dan mensen van tevoren verwachten. Dat is wat je met dementie heel duidelijk doet; het is een traject, mensen gaan nergens anders meer heen. Werken voor het Gastenhuis is een hartstikke mooie manier van zorg verlenen. Wij hebben de tijd en aandacht voor mensen. En als je dat kunt doen met goede, betrokken mensen die alleen het beste voor hebben met de bewoners, dan is dat toch een gouden combinatie?”