‘Iedere dag heb ik een doel’

Engelbert van den Brink (77) is één van de eerste bewoners van Gastenhuis Oosterbeek, aanbieder van kleinschalig wonen voor mensen met dementie. Sindsdien heeft hij in het huis een aantal waardevolle vriendschappen opgebouwd. Verveling komt in zijn woordenboek niet voor, hij bestudeert onder meer dagelijks de optiebeurzen. ‘Ik noem het een gezonde ziekte. Maar wel eentje die mijn hersenen actief houdt.’ ‘Voordat ik hier kwam wonen heb ik een behoorlijk nare tijd gehad in mijn vorige woning, dat kan ik rustig zo stellen,’ aldus de sympathieke en hartelijke Engelbert van den Brink. ‘Het was bijvoorbeeld vreselijk klein en onaangenaam. Hier heb ik mijn eigen appartement met alle gemakken van dien, inclusief keukentje en badkamer.’ Van den Brink woont al sinds het prille begin in Gastenhuis Oosterbeek, inmiddels ruim een jaar. Met een guitige glimlach vervolgt hij: ‘Het is uitstekend toeven hier. Verrukkelijk, zelfs. Dat kan mijn directe buurman Huub van 89 jaar beamen. Hij is mijn vriend geworden hier, ik waak zelfs een beetje over hem omdat hij ouder is en vrij broos. Deze woonvorm hier is heel huiselijk en ik kon hier gemakkelijk wennen. Kijk maar eens naar mijn uitzicht, het is een erg mooie plek.’

Levendig

‘Maar het hele huis bevalt goed, ook de mensen die er wonen en werken. Het is wel zo belangrijk dat ik het hier naar mijn zin heb. Het fijnste? Dat het kleinschalig is en op de persoon gericht, dat spreekt mij enorm aan,’ zo stelt Van de Brink. ‘Je moet weten, ik ben nog erg levendig, ik houd mezelf scherp. Zo maak ik wandelingetjes naar de supermarkt hier in Oosterbeek en ik ben vaste bezoeker bij de lokale boekhandel, een hele goeie trouwens. Ze kennen me al goed daar. Meerdere herseninfarcten heb ik gehad en ik heb een aantal maanden in coma gelegen. Dan is wandelen belangrijk hè, je moet in de benen blijven als je ouder wordt. Vervelen doe ik me nooit. Ik lees graag romans en boeken over lectuur en schilderkunst. Ook houd ik de beurzen goed in de gaten, de Europese, maar ook New York en Tokio. Ik sta ermee op en ik ga ermee naar bed. Het is mijn hobby, ik kan niet zonder die beurs, hoor. ’s Avonds laat als ze gesloten zijn, maak ik strategieën. Slapen doe ik omdat het moet, niet omdat ik dat zo graag wil. Dat had ik al als kind. Zo min mogelijk slaap, ik kan er prima mee af. Wat ook helpt: iedere dag heb ik een doel.’

Allemaal individuen

Het appartement van Engelbert van den Brink ademt dezelfde sfeer uit als de woningen waar hij eerder zelfstandig woonde. Hij heeft zich omringd met zaken waar hij dol op is; antiek, boeken, schilderijen en foto’s van vroeger. Op de vraag hoe hij het gezamenlijk leven ervaart na een jaar, antwoordt Van den Brink resoluut: ‘Dat is mij hier heus intens meegevallen. Ik eet altijd beneden met de anderen. Het is fijn om de medebewoners te zien en om gesprekken te hebben. Ook heb ik wel eens een voordracht gehouden, volgens mij was dat over een financieel onderwerp. Kijk, iedereen heeft zijn eigenaardigheden en we zijn allemaal individuen, maar we hebben het erg goed hier. Ralph en Rina zijn hele fijne mensen, ik voel me thuis hier. Zij zijn bovendien een goed stel samen, dat zo’n huis kan runnen, want dat moet je maar kunnen als echtpaar. Ik ben vrij direct en ik kan alles tegen ze zeggen, dat is plezierig. Wat ik vooral erg vind is dat mijn brein af en toe zo hapert. Dan ontschieten namen of plaatsen voortdurend, dat vind ik echt ellendig. Ik trek bijvoorbeeld geregeld op met een bewoonster hier in huis, maar ik vergeet haar naam steeds. Ik geloof dat het Loekie is, ja Loekie heet ze. Maar goed, die naam kan ik over vijf minuten alweer vergeten zijn. Het is niet anders, zo nuchter ben ik wel. Ik zeg wel eens: ik ben vergeetachtig, maar ik ben gelukkig niet gek. Daar komt bij: ik wil hier nog wel even blijven wonen. Mijn moeder is 108 jaar geworden en mijn overgrootvader werd 114 jaar. Die 108 wil ik in ieder geval halen. Dat meen ik serieus hoor, de wil is er hoe dan ook. Dat lukt me vast door dagelijks goede wijn te drinken.’ Hij besluit: ‘Tegenwoordig drink ik trouwens alcoholvrije wijn, dat is helemaal ideaal als je graag meer dan één glaasje drinkt.’