‘Hoe langer ik hier ben, hoe meer ik van iedereen ga houden’

‘Waar begin ik aan?’ Dat was het eerste wat Elly dacht toen ze instemde om in Gastenhuis Goes te gaan wonen. Die gedachte maakte gelukkig al gauw plaats voor een vrij, gelukkig en geliefd gevoel.

“Ik woonde in mijn eigen huis in Goes, had het er goed naar mijn zin en ging overal naartoe. Maar toen een arts dementie bij me vaststelde en mijn kinderen zich zorgen maakten dat ik eenzaam zou worden, gingen we op zoek naar een plek waar ik terecht zou kunnen. Dat vond ik spannend. Ik was bang mijn vrijheid te verliezen.”

Alle vrijheid

Die angst was gelukkig snel verdwenen. “Mijn vrijheid ben ik niet kwijt, allesbehalve. Ik heb hier alle vrijheid en kan doen wat ik wil. Het Gastenhuis faciliteert de mogelijkheid om jezelf te zijn en je eigen leven te leiden. Zo ga ik graag op bezoek bij een goede vriendin en ben ik laatst nog een eindje gaan toeren op de duofiets. Overal stond het fluitenkruid in bloei, prachtig!”

Plezier

“Hier in het Gastenhuis heb ik ook een leuke nieuwe vriendin ontmoet, Loes. Met haar heb ik veel lol. Dat stimuleren ze hier trouwens ook, dat je plezier hebt. Ze proberen het maximale uit je te halen, het iedereen echt naar de zin te maken, en organiseren van alles. Zo liefdevol.”

Ook Elly zelf gaat zeer liefdevol met iedereen om. “Ik vind het fijn om anderen te kunnen helpen. Dat kan zijn met een gesprek of bijvoorbeeld door de Matthäus Passion te laten horen tijdens Pasen. Dan zie je dat er flarden terugkomen van vroeger. Dat vind ik mooi.”

Houden van

Terugdenken aan vroeger doet Elly zelf ook graag. “Ik had een heel mooi beroep, werkte als arts met jonge kindjes en hielp ook bij bevallingen. Zalig vond ik het. Ik heb het tot mijn zeventigste gedaan. Daarnaast heb ik vier kinderen opgevoed en had ik een actief sociaal leven. Ik ben nu aan de laatste fase van mijn leven begonnen, maar ook nu geniet ik nog. Hoe langer ik hier ben, hoe meer ik van iedereen ga houden. Van Johan en Melanie, die er altijd voor me zijn. Van de medewerksters die als een soort moeders voor me zorgen. En van de medebewoners met wie ik een goede band heb. Ik voel me hier echt thuis.”

Deel dit interview