‘Wij zijn een afspiegeling van de maatschappij’

‘De reden voor ons om als zorgpioniers te beginnen was: meer direct contact hebben met de bewoners,’ aldus Nora. Jack vult aan: ‘Zeker, ik was in mijn vorige baan 80 tot 90% van mijn tijd bezig met regels en de uitvoer hiervan en daar was ik wel klaar mee. Toen werden we getipt voor het Gastenhuis en het bleek een schot in de roos.’ Nora: ‘We konden bijvoorbeeld zelf ons eigen team samenstellen. We wisten bovendien goed wat we aan elkaar hadden en we wisten vooral hoe we het niét wilden aanpakken.’

Jack: ‘Ons team bestaat uit een heel diverse groep mensen, echt een afspiegeling van onze maatschappij. We zijn dan weliswaar verschillend, iedereen heeft een grote mate van bereidheid om het anders en vooral goed te willen doen voor onze bewoners. Wij zeggen wel eens: ‘Dit is geen baan, het is een manier van leven.’ ‘Nora: ‘Natuurlijk zijn onze bewoners altijd prioriteit nummer één, maar het feit dat wij daarnaast een erkend leerbedrijf zijn en mensen met een afstand tot de arbeidsmarkt de kans geven om bij ons te re-integreren, is helemaal zoals wij zijn. Daarnaast zetten we ons in voor anderstaligen, zij kunnen bij ons de Nederlandse taal onder de knie te krijgen. Dat zijn in mijn ogen de extra mooie aspecten van ons werk.’ Jack: ‘Natuurlijk, het is hard werken en de beloning die je als echtpaar krijgt is waardevol. Ik adviseer nieuwe zorgpioniers vooral om zo nu en dan ruggenspraak te houden met de mensen die het al langer doen. Dan kun je sparren en daar word je als zorgpioniers alleen maar completer van.’

Nora: ‘Je kunt heel veel voorbereiden in je hoofd, maar de realiteit is altijd anders dan je denkt. Bepaalde dingen moet je nu eenmaal in de praktijk meemaken. Jack: ‘Ik weet nog dat de Drutenaren – die er bekend om staan dat ze de kat uit de boom kijken – ons in het begin zagen als ‘die stadsen’. Die zullen wel duur zijn en dingen anders willen dan wij. Maar goed, na verloop van tijd merkten we dat ze ons begonnen te omarmen, dat het goed is hier, dat we het beste voor hebben met iedereen en erg bereidwillig zijn. Ook huisartsen kwamen vertellen dat ze zich vergist hadden in het concept en dat ze hun ouders met een gerust hart bij ons zouden laten wonen. Een mooier compliment kun je niet krijgen.’