Wanneer was je laatste werkdag en hoe voelt dat nu?

“Die was op 26 maart en tja, het voelt heel gewoon eigenlijk. Ik heb altijd met hart en ziel gewerkt, bijna een halve eeuw. En dan is het ook goed. Het verbaasde me best wel dat op het moment dat ik mijn telefoon overhandigde aan mijn opvolgster Marion, het gevoel weg was, het was afgesloten. Ik kon het allemaal nog van de zijlijn volgen op mijn laptop, althans dat dacht ik. Maar het werkte niet meer, ik had een code nodig. Toen kwam het besef écht en dat was maar goed ook. Het voelde definitief als een afgesloten hoofdstuk in mijn leven.”

Heb je goed afscheid kunnen nemen?

“Nou en of. Maar ik wilde het niet groots, daar ben ik niet het type voor. Ik deed 26 maart iets voor de bewoners en de families en een week later was er bij mij thuis een afscheid voor het team. Want ja, zij zijn natuurlijk wel een beetje familie geworden, we waren heel hecht.”

En, ben je nog verrast?

“Ik kwam ’s ochtends binnen en toen hing op kantoor een blad met: 'Je mag niet naar binnen’. Het bureau was helemaal versierd met gouden ballonnen en foto's van mij in vakantiesferen en leuke spreuken over het pensioen. Toen kwamen de tranen al. Ik zei: 'Ik ben nog geen 5 minuten hier en het is al aan de gang?'. De komst van Wietse van het hoofdkantoor uit Amsterdam, was een verrassing. Hij bedankte me met een mooie bos bloemen. Het teamafscheid bij mij thuis was de kers op de taart, heel fijn, met een lieve speech en een liedje op mij geschreven. En enorm veel cadeautjes! Nog weer anderhalve week later heb ik een high tea gehad met locatiemanagers van andere vestigingen uit de regio.”

Wanneer begon voor jou het aftellen?

“Nou, ik ben nooit van het aftellen geweest. Mensen in mijn omgeving vroegen ook geregeld ‘hoe lang ik nog moest’. Maar zo heb ik dat nooit ervaren, ik mócht. Ik geloof dat ik zes weken voor mijn afscheid pas ging nadenken dat ik nog zaken moest gaan regelen voor mijn afscheid.”

Hoe zijn jouw dagen nu gevuld?

“Sowieso heb ik geen last van een 'wat nu'-gevoel, alleen als het heel hard regent misschien. Ik ben wel iemand die een plan moet hebben. Dus plannen heb ik in overvloed. Zo sport ik meerdere keren per week, mantelzorg ik voor mijn vader van bijna 92 jaar en kan ik nu wat vaker naar mijn dochter in Tilburg die chronisch ziek is. Het zit in mijn systeem om altijd lekker bezig te zijn. Ik hou van vakanties, van reizen. Mijn man en ik zijn net terug uit Italië, met mijn dochter was ik afgelopen weekend naar Zeeland en komende zondag ga ik met een vriendin naar Spanje. Verder wandel ik heel graag, vooral lange afstanden. Er zijn nog genoeg plannen voor nog heel wat mooie trips. Het Pieterpad staat nog op mijn lijstje, dus dat gaat ook nog wel gebeuren. Ik merk dat mijn lichaam die beweging nodig heeft en nu is het allemaal heel goed mogelijk. Lezen doe ik ook heel graag, dus mijn vrije tijd, die vul ik wel in, hoor!”