‘Niets dan lof over Het Gastenhuis hier in Dordrecht.’ Met ontroering in zijn stem vertelt Jan van der Graaf hoe zijn vrouw Gré met zorg en aandacht is opgevangen en begeleid.
‘In het begin toen ze hier net woonde, hadden we het er in de familie nog over dat haar kamer zo mooi was. Maar in de praktijk verbleef ze de hele dag in de gezamenlijke huiskamer, in de gezelligheid. Dat gaf een heel goed gevoel, wanneer je je vrouw hier laat wonen.’
‘Noem me maar Jan’, had hij tegen het personeel gezegd. Gezien de leeftijd vonden ze dat wat ongemakkelijk, dus werd het ‘Meneer Jan’.
‘Het zijn gewoon vrienden geworden.’
Jan kwam geregeld zijn vrouw bezoeken in het Gastenhuis. ‘Ik kon met iedereen goed opschieten en als ik vragen of twijfels had over iets, dan hoefde ik maar te bellen en ze stonden me gelijk te woord. Dat systeem van Mextra, met een dagboek, dat werkt perfect. Ik keek elke ochtend of avond, vanuit huis via de computer, of er probleempjes waren of juist leuke dingen. Ik bleef zo heel goed op de hoogte. Ook de coördinatie was prima. Met het zorgechtpaar had ik alleen maar goede ervaringen. Als er toch iets is, kon ik daar rustig met hen over praten. Het zijn gewoon vrienden geworden.’
Gré had al zes jaar Alzheimer, toen het Gastenhuis werd gebouwd. Ze stond op de wachtlijst, maar thuis ging het nog vrij redelijk. Een half jaar later kwam er een ruime kamer vrij en kon ze daar terecht.
‘Het proces van de ziekte is grillig, soms gaat het langzaam en soms gaat het snel. Het was een proces van ups en downs, heel erg, heel erg…’, zo verklaart Jan met een diepe zucht.
‘Ze had het hier goed naar haar zin. Het grootste probleem vond ik, dat ze lichamelijk zo achteruit ging. We hadden een duofiets gekocht zodat we met z’n tweeën op stap konden. Het werd steeds moeilijker voor haar, niet zo zeer om te fietsen, dat ging nog wel, maar vooral om op en af te stappen. Met hulp van een fysiotherapeut leerde ze hoe ze dat het beste kon doen.’
Familiekring
Gré ging eigenlijk alleen naar haar kamer om te slapen. Overdag was ze in de huiskamer met andere bewoners. ‘Het is gewoon een gezellige familiekring. Ook omdat alles zich daar afspeelde. Doordat het er gezellig was verbleven de meeste bewoners daar. Dat zegt genoeg over de sfeer’, geeft Jan aan. ‘Sommigen deden natuurlijk een dutje ’s middags of kregen bezoek, dan gingen ze even naar hun kamer.’
Gré is in oktober 2019 overleden. Jan van der Graaf kijkt terug op een moeilijke, maar ook heel mooie tijd in het Gastenhuis. ‘Alzheimer was voor Gré zowel geestelijk als lichamelijk een slopende ziekte. In de periode van 2,5 jaar dat zij in het gastenhuis verbleef, is zij heel snel achteruit gegaan.’
‘Ik wilde haar het liefste thuishouden, maar als je ziet hoe ze hier is begeleid, is dit voor haar een mooie vertrouwde plek geweest. Niets dan lof!’
