‘Samen met het team een warm bad creëren’

Over een kleine twee maanden openen de deuren van het Gastenhuis Nijmegen. Bianca Woltman is de locatiemanager en vandaag is de eerste keer dat zij ook daadwerkelijk binnen een kijkje kan nemen. Vol trots pakt Bianca haar telefoon om overal foto’s van te maken. Wanneer zij is aangekomen in een hoekappartement op de vierde verdieping weet ze even niets uit te drukken. Na een tiental seconden: “Kijk nou toch eens… Wat een prachtig uitzicht op de Waalbrug! Ik maak gauw een filmpje voor de familie van meneer die hier komt te wonen. Zo’n uitzicht, dat moet gedeeld worden!”

Bianca vertelt dat ze haar hele carrière in de gezondheidszorg heeft gewerkt, waarvan 33 jaar in de ziekenhuiswereld en met ruim twintig jaar aan managementervaring. Hierna stapte zij over naar een aantal verpleeghuizen, van heel compact tot serieus groot. “Ik vond uiteindelijk dat ik te ver van de patiëntenzorg af kwam te staan. Wat ik vooral erg miste was het directe contact met de bewoners. Dat was het moment dat ik tegen mijzelf zei: dit moet je niet willen. Bij de kleinschalige verpleegzorg had ik wel zoiets van: ja, dit past precies bij mij. Ik wilde weer iets kunnen betekenen, iets kunnen doen voor de bewoners.”

Zelf de regie

“In diezelfde periode attendeerde een oud-collega mij op Het Gastenhuis. Het zou echt iets voor mij zijn. Vervolgens ben ik me gaan verdiepen in Het Gastenhuis en inderdaad; kleinschalig en écht tijd en aandacht hebben voor de bewoners. Toen ik een aantal locaties had bezocht wist ik het. Het gevoel dat ik toen had kun je niet beschrijven, dat moet je voelen. De rust die er heerst, hoe mensen echt samen zijn, samenwonen, alles viel op zijn plek. Mensen met dementie zijn een heel kwetsbare doelgroep. Tot op zekere hoogte zijn zij erg afhankelijk van verstrekte zorg, al willen we ze natuurlijk zo lang mogelijk zelf de regie geven. Wij reiken de bewoners de hand om het laatste gedeelte mooi te maken. Mensen met dementie zijn bovendien ontzettend gevoelig. Ik vind het altijd weer heel bijzonder om te ervaren hoe zij voelen of ik bijvoorbeeld een goede dag heb gehad of niet. Ik herinner me een mevrouw die altijd al vroeg beneden zat. Met haar dronk ik dan in alle stilte een kopje thee. Wij konden naast elkaar zitten, niets zeggen en toch enorm in verbinding zijn.”

Verlengstuk

“Hier hoop ik een warm bad te kunnen creëren, samen met mijn team. Ik ben vooral heel praktisch en ik zoek teamleden die de creativiteit meebrengen. Kort door de bocht: ik ben van de witte muren, iemand anders moet denken: daar kan mooi een schilderijtje ophangen. Teamwork vind ik enorm belangrijk, ja. Het team moet een verlengstuk van elkaar zijn, elkaar naadloos aanvullen. Ik heb veel gesprekken en kijk goed naar wie er goed met elkaar kan werken en wat de sterke punten van de mensen zijn. Diegene die net dat stukje meerwaarde biedt, die wil ik graag aan me binden.”

Creativiteit en liefde

“Waar ik me het meest op verheug? Om met z’n allen een frisse start te maken, we bouwen het Gastenhuis Nijmegen echt helemaal vanaf de basis op. Als je het vanaf het begin samendoet, dat mensen bij je blijven, dat het verbindt. Ik wil een team neerzetten – één grote familie met veel creativiteit en liefde voor de bewoners – waar de bewoners en hun familieleden heel erg blij mee zijn. Dat ze denken: het is goed zo, pap of mam zit op de juiste plek, ze wonen hier fijn. Dan is mijn missie geslaagd. Dat is het mooie van het Gastenhuis hè. De bewoner bepaalt, ze kunnen gaan en staan waar ze willen met de mogelijkheden die zij nog hebben. De bewoners kunnen hun leven voortzetten, zonder dat ze het gevoel hebben dat ze hebben moeten inleveren of dat er iets van ze is afgenomen. Hoe mooi is het als je het zo kunt laten voortgaan zonder dat ze daar erg in hebben?”